داداشم سجاد
بسم الله نور
تا زمانیکه پای حرف در میونه همه پایه ی هرجور کاری هستند! اما وقتی عمل میاد وسط یهو میبینی از یه جمع 20 نفری 3 نفر بیشتر نمیمونن اونم چون نمیدونن چیکار قراره بشه وگرنه اونا هم نمیمونن! اصلا عادت ما همینه . . . . تا زمانیکه میخوایم انتقاد کنیم خوب بلدیم حرف بزنیم اما پای کار که میرسیم جا خالی میدیم!متاسفانه قشر حزب اللهی ما یه مشکل عمده داره اینکه حرف زیاد میزنه و کمتر دنبال عمل کردنه! یه جلسه ی نقد که بگیری پر میشه از منتقدین با انصاف(!) اما همون جلسه برای یه کار اجرایی باشه هیچی ، باید به زور دستشون رو بگیری بیاری تو کار! حالا اگه بیان که خوبه . . . . همین موضوع در مورد صحبت های حضرت آقا هم هست! کجای دنیا میگن رهبر باید بیاد هم راه رو تشخیص بده هم تعیین کنه هم تبیین کنه هم نشون بده هم خودش بیفته جلو هم خودش کارارو بکنه بقیه هم عین دوغ وایسن نیگا کنن؟! چیزی که تو مملکت ما مد شده! آقا خودش باید بیاد حرف بزنه خودشم عمل کنه بقیه هم سری تکون بدن که به به عجب انسان وارسته و دانایی! یکی نیس بگه رهبری اشاره کرد باید با سر بری تو آتیش ، اما و اگر هم نداره!دلم پره از یک مشت جماعت عدو پرست با ظاهر مذهبی که ماشالله همه چیز رو هم میدونن و میفهمن و بقیه رو هیچی فرض میکنن!طرف نماز میخونه ، روزه میگیره ، هیئتش رو میره ، عکس آقا میچسبونه رو در و دیوار خونش ، کلی تریپ میزاره برای همه اما آخرش میگه آمریکا خیلی قویه و ما دووم نمیاریم جلوش! این یعنی کشک! نه اصلا زرشک! مگه میشه یکی قرآن رو قبول داشته باشه اما به وعده های الهی شک کنه؟!اگر خدا وعده داده که ما پیروزیم پس دیگه آمریکا و اسرائیل و فلان و بهمان عددی نیستن در مقابل خدا اگر وعدش رو قبول ندارین چرا اینقدر سنگ دین رو به سینه میزنین؟ تکلیف مارو معلوم کنید! یا رومی روم یا زنگی زنگ!هیئتی که باعث نشه آدم تو وعده های خدا به یقین برسه به درد هیچی نمیخوره!4 تا پوستر و عکس درد هیچ کس رو دوا نمیکنه! اون تفکره باید حاکم بشه که زمان جنگ حاکم بود . . . . اینکه چه کشته بشیم چه بکشیم پیروزیم پس دیگه غمی نیست که عده ی ما کمه یا تجهیزات نداریم یا هر چیز دیگه! ما پیروزیم و لا غیر . . . .اللهم عجل لولیک الفرج
و احفظ نائبه خامنه
ای بالقرآن
پ.ن:
شعار ما میتوانیم برای 6 سال پیش بود!
امروز ما توانسته ایم
باید باور کنیم!
به قلم یک امُلیسم :
دیده بان(امُل)
نظرات دیگران
:
لیست کامل یاداشت های این وبلاگ :