سلام. بدجوري به دل نشست. به خصوص قسمت مظلوميت. اونجا که همه اش داغ دله. اونجا که صدا ميزنه: اي سيد ما! اي مولاي ما! ما آنچه بايد بكنيم، انجام ميدهيم؛ آنچه بايد هم گفت، هم گفتيم و خواهيم گفت. من جان ناقابلي دارم، جسم ناقصي دارم...:(((((( اينا داغه. آروم نميشه. هي چرک ميکنه و ميسوزونه.