داداشم سجاد
بسم اللهقبل از سال نو رفتیم یه جایی که شاید با دیدن و شنیدن بعضی چیز ها آدم بشم یا حداقل به آدم شدن نزدیک بشیم...رفتیم که بگیم که هنوز پای آرمانها و ارزش هایی که بخاطرشون از ما ل و جان خودشون گذشتند هستیم...رفتن مهم نیست،مهم اینکه وقتی برگشتیم چی تو دستامون داریم...چی یاد گرفتیم و چطور این آموخته هامون رُ به عمل برسونیم...خلاصه اینکه همیشه شهدا رفیق های خوبی و با معرفتی بودن اگه بی معرفتی هم شده باشه از طرف ماست...انشالله این دفعه رفاقتمون از طرف ما خیلی زود کمرنگ نشه که اگه بشه بد میریم تو خاکی...پشت گردان تخریب خیلی جای خوشگلی بود واسه اینکه یه دست رفاقت درست درمونی با شهدا بدیم..که حالا حالا ها کسی نتونه خرابش کنه...سال نو با دلی نو و رفاقتی نو، یکی از عیدی هایی بود که شهدا به ما دادند...دعا میکنیم که امسال روی تقویم نوشته بشه...ظهور منجی عالم بشریت حضرت مهدی (علیه السلام)....تعطیل...یا محمد و علیذکر اخر فراموش نشهپرچم نیست دیگه...
به قلم یک امُلیسم :
محمد یگان
نظرات دیگران
:
لیست کامل یاداشت های این وبلاگ :
امروز حال دادن: 15 تا
صفحه
اصلی 
